امبولی ریه و dvt

( ترمبوز) ( لخته در وریدهای عمقی) برروی هم جزو یکی از بیماری مهم قلبی عروقی میباشند. سکته قلبی و سکته مغزی در مرتبه اول و آمبولی ریه و لخته ها

در مرتبه بعدی. میزان مرگ در بیماران مبتلا به امبولی ریه pte حدود ۷% بوده و بیشترین علت مرگ در بیماران مبتلا به امبولی ریه که در بیمارستان بستری شده اند نارسایی قلب ناشی از امبولی ریه یا عود ان میباشد

میزان مرگ و میر ناشی از آمبولی ریه بستگی مستقیم به وضعیت همودینامیک بیمار است . اگر بیماری که دچار امبولی ریه شده است ،همودینامیک (وضعیت عمومی) بدی داشته باشد،میزان مرگ و میر بشدت افزایش می یابد
امبولی ریه غالبا در اثر مهاجرت لخته ها از ترمبوزهای موجود در ورید های پاها به ریه ها ایجاد میشود ( مهاجرت ترمبوز به ریه ها) در بسیاری از موارد لخته هایی در اندامهایی تحتانی وجود دارند که هرگز باعث امبولی ریه نمیشوند یعنی به ریه ها مهاجرت نمیکنند آمبولی ریه

در حقیقت بیمارانی که با علائم dvt

( ترمبوز وریدهای عمقی) ( لخته در وریدهای عمقی) مراجعه میکنند حدود سه برابر بیشتر از کسانی هستند که با علائم آمبولی ریه مراجعه مینمایند
از طرفی لخته خونی هم میتواند از اندام تحتانی به ریه ها مهاجرت کند و هم از وریدهای اندام فوقانی البته dvt اندام تحتانی

( لخته خون داخل وریدهای پاها) حدود ۱۰ برابر بیشتر از dvt فوقانی ( لخته خون در وریدهای دستها ) وجود دارند.
نکته مهم دیگر ان است که هرچه لخته خون( ترمبوز ) در وریدهای پا پروگزیمالتر باشد ( در قسمت های بالاتر از پاها قرار گرفته باشند)

احتمال بیشتری دارد که امبولی ریه را ایجاد کنند و منجر به pte شوند( به سایت دکترهادی زاده وابسته به کلینیک قلب و عروق ، زیرعنوان بهترین متخصص قلب وعروق شهرکرد مراجعه نمایید )
کشف dvt و امبولی ریه در بسیاری از موارد با سونوگرافی داپلررنگی انجام میشود، البته باید بخاطر داشت

که بسیاری از بیماران با آمبولی ریه

( حتی امبولی ریه بزرگ)( pte حجیم) ممکن است در سونوگرافی داپلررنگی وریدهای پایاد ست که انجام میدهیم ( dvt لخته ) را نشان نمیدهد که این امر احتمالا به این دلیل است که لخته هایی که در پاها یا دستها قرار داشته اند ،قبل از انجام سونوگرافی داپلررنگی به ریه ها رفته اند و امبولی ریه ایجاد نموده اند